تأثیر لمس درمانی بر اضطراب و شدت علایم بیمارن مبتلا به سندرم روده ی تحریک پذیر

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر لمس¬درمانی بر میزان اضطراب و شدت علایم بیماران مبتلا به سندرم روده¬ی تحریک¬پذیر بود. برای آزمون فرضیه¬های پژوهش از طرح نیمه¬¬آزمایشی پیش¬آزمون پس-آزمون با گروه کنترل استفاده شد. نمونه¬¬ی این پژوهش شامل30 نفر (15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل) بود. در این پژوهش از روش نمونه¬گیری در دسترس استفاده شد. پس از انتخاب نمونه آزمودنی¬ها بر اساس نمرات مقیاس نمره¬بندی علایم گوارشی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت چهار هفته (هفته¬ای یک بار) تحت لمس¬درمانی قرار گرفت، در حالی که گروه کنترل در این مدت در انتظار درمان بود. در این پژوهش برای گردآوری داده¬ها از مقیاس نمره¬بندی علایم گوارشی و مقیاس اضطراب حالت- صفت اسپیل¬برگر استفاده شد. داده¬های به¬دست آمده از پیش¬آزمون و پس¬آزمون با استفاده از آزمون¬های آماری تحلیل کوواریانس و یومن¬ویتنی مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج به¬دست آمده نشان دادند که بین گروه آزمایش و کنترل در متغیر¬های علایم گوارشی و اضطراب حالت تفاوت معناداری وجود دارد. به عبارتی لمس¬درمانی توانسته علایم گوارشی و اضطراب حالت بیماران مبتلا به سندرم روده¬ی تحریک¬پذیر را به صورت معناداری کاهش دهد. همچنین در این پژوهش لمس¬درمانی موجب کاهش اضطراب صفت بیماران مبتلا به سندرم روده¬ی تحریک¬پذیر شد اما این کاهش معنادار نبود. با توجه به نتایج به دست آمده در این پژوهش نیاز به تحقیقات بیشتری در این زمینه است تا بتوان بر اساس شواهد بیشتری در این زمینه بحث و نتیجه¬گیری کرد.